می خواهم برایت بنویسم

اما مانده ام که از چه چیز و از چه کسی بنویسم ؟

از تو که بی رحمانه مرا تنها گذاشتی یا از خودم که چون تک درختی در

کویر خشک ،

مجبور به زیستن هستم.

از تو بنویسم که قلبت از سنگ بود یا از خودم که شیشه ای بی حفاظ بودم ؟

از چه بنویسم ؟

از دلم که شکستی ، یا از نگاه غریبه ات که با نگاهم آشنا شد ؟

ابتدا رام شد ، آشنا شد و سپس رشته مهر گسست و رفت و ناپیدا شد.

از چه بنویسم ؟

از قلبی که مرا نخواست یا قلبی که تو را خواست ؟

شاید هم اگر در دادگاه عشق محاکمه بشویم ،

دادستان تو را مقصر نداند و بر زود باوری قلب من که تو را بی ریا و مهربان

انگاشت اتهام بزند.

شاید از اینکه زود دل بسته شدم و از همه ی وابستگی ها بریدم تا تو را داشته

باشم

به نوعی گناهکاری شناخته شدم.

نه ! نه !  شاید هم گناه را به گردن چشمان تو بگذارند که هیچ وقت مرا

ندید ،

یا ندیده گرفت چون از انتخابش پشیمان شده بود . عشقم را حلال کردم تا

جان تو را آزاد کنم.

که شاید دوری موجب دوستی بیشترمان بشود و تو معنای (( دوست داشتن ((

را درک کنی...

امّا هیهات .... که تو آن را در قلبت حس نکردی و معنایش را ندانستی...

از من بریدی و از این آشیان پریدی...

بی وفا ااا    ...

__________________

ساعت ها را بگو بایستند ، بیهوده زیستن را نیازی به شمارش نیست ....

 ** شاملو**

 * * * * ** * * * * * * * ** * * ** * * * * *